De waarheid doet geen pijn!

     Zes maanden geleden ben ik naar Belgrado gekomen om Nederlands te studeren. Achttien jaar lang woonde ik met mijn gezin. Dikwijls dacht ik over de toekomst na en verwachtte ik de grote afwisseling.
     "Ik zal eindelijk alleen wonen! Mijn leven gaat radicaal veranderen. Het zal niet meer eenvoudig en saai zijn. Ik ga vrij van boeien zijn!", waren mijn gedachten. Wat een optimistische houding. Ik was zeker dat hij juist was.
     Maar sinds ik hier woon, hebben mijn hersenen problemen om tegenwoordige situatie te begrijpen. Alle mogelijkheden worden wijd open. Het weer is heerlijk en ik voel me uitstekend, maar ik heb geen ideeën waarom ik tijd niet goed kan doorbrengen. Alles is in goede orde en ik ben onbekwaam om iets nieuws en interessants te doen. Waar is het antwoord? Waar verschuil je je?
(Plotseling geluid)
     Snap ik het? Ben ik een saai, onavontuurlijk en lui iemand? Nee! Nou... Ja, dat klopt. Ik wist de waarheid de hele tijd, maar ik probeerde hem met het klagen te onderdrukken. Geen succes. Goede poging.

Heb je les Levens gehad?

"Wat is je droombaan?" Ik denk dat er geen mensen die niet op deze vragen toen ze klein waren hebben geantword zijn (ik heb last van bijzinnen). Dromen stellen onze verborgen gedachten voor, dus het is verstandig dat deze vraag zo veelvuldig is. Maar wat zou een kind antworden? De wereld is voor het nog steeds onbekend. Ik heb meestal gezegd dat ik een acteur zou willen zijn. Toen ik klein was heb ik vaak naar de televisie gekeken, met films in begrip. Ik heb filmspelers heel leuk gevonden, omdat ze konden alles voorwenden. Als een acteur triest was, kon hij zijn humeur meteen veranderen. Dat was een karaktereigenschap die ik zo krachtig heb gevonden. Ik heb gedacht dat problemen op deze manier zijn verdwijnen. Maar werkelijkheid is niet zo gewoon, hé? Ik weet dat nu. Het leven heeft me dat geleerd. Het heeft ons alles geleerd, als ik mag zeggen. Het is inderdaad de belangrijkste docent. Ik denk dat iemand die spijbeelt niet zal slagen om eraan te ontsnappen.

Dus, welk opleidingsniveau heb jij?

Het leven en de dood

     Ben je bang van de dood? Ik ben wel. Heel veel mensen zijn ook, omdat deze angst ingeboren is. Als ik jong was, heb ik vaak over deze verschijning nagedacht. Meeste nachts bracht ik tijd op deze manier door. Er waren geen depressieve momenten, dus ik heb niet gehuild. Ik was net aan het denken...

     Maar het is gestopt. Drie jaar geleden heb ik naar de televisie gekeken en op het programma is het over wetenschappelijk thema's gegaan. Een natuurkundige heeft een toespraak gehouden. De persoon was Richard Dawkins. Hij heeft gezegd dat mensen dankbaar voor hun geboorte zouden willen zijn, omdat ze een gelegenheid hebben gekrijgen. Ze konden niet vanwege verschillende redenen geboren zijn, maar ze waren wel en dat is genoeg.

     Het leven is het beste cadeau die mensen kunnen krijgen. Daarom moeten ze het leven geheel gebruiken. Dit moet ons doel zijn. Geniet ervan!

Het leven is onverwachtig...

     Ik heb begrepen dat ik persoonlijke thema's op mijn blog zou willen schrijven, maar ik heeft geen zin gehad om iets interessants te kiezen. Nu heb ik een idee, omdat ik vier uur geleden een rare situatie in de bus heb gezien. Namelijk, als de bus op de halte is gestopt, is een oude man binnengekomen. Alles ging goed. Maar de man heeft een verrassing gehad! Plotseling heeft hij op de grond gespuwd en is hij doorgegaan als niets gebeurd is! Wat een verschrikkelijke zet! Ik heb me meteen misselijk gevoeld, maar niemand anders heeft gereageerd, als het alles normaal was. 

     Mijn ouders hebben me geleerd dat ik oude mensen moet respecteren. Indien een oude man of vrouw iets heeft nodig, zal ik hen graag helpen. Maar dit gebeurtenis heeft me een beetje verstoord. Ik wil niet pars pro toto zeggen en ik zal proberen om niet meer over het na te denken. Ik wil het vergeten.

De donkere toren

     Tegenwoordig kunnen we zien dat iemand een boek kan schrijven. Literatuurnormen hebben misschien een beetje gedaald, als ik het kan zeggen. De mensen hebben minder tijd en altijd zijn ze bezig met hun werk, dus ze hebben geen tijd om iets ‘zwaar’ te lezen. Bijvoorbeeld, als ik op zoek naar een nieuw boek ben, wil ik me graag bij het lezen ontspannen. Daarom neem ik meestal commerciële literatuur. Ik ben dol op verschrikking verhalen, maar ik vind ook verhalen met mysterieuze gebeurtenissen heel interessant.

     Twee jaar geleden heb ik de boek ‘De donkere toren’ van Stephen King gelezen en dit is nog steeds mijn favoriete boek. Het boek bestaat uit negen delen. Het is een toekomstfantasie. De hoofdpersoon heet Roland Deschain en hij zou een wereldbevrijder willen zijn. De vrienden van hem willen hem helpen om dit doel te bereiken. Zijn noodlot is heel tragisch, omdat hij eenzaam op het einde blijft. Ten slotte ontdekt hij dat de donkere toren, die centrum van het universum is, een verassing voor hem heeft voorbereid. Ik heb het einde heel krachtig en onverwacht gevonden. Ik heb misschien te veel verteld, maar mijn raad is dat je ten minste het eerste deel leest. Je zult er geen spijt!