Er was eens een man die Konijn heette. Heer Konijn
woonde in een huis aan de rand van de stad. Hij was journalist en hij werkte al
tien jaar bij de televisie. Hij had het er altijd druk, dus hij werd soms
nerveus. Op een dag maakte hij ruzie met zijn collega's over de werktijd. Zijn
baas was ook de laatste tijd niet tevreden met zijn prestatie en daarom werd
Konijn heel boos. Het ging niet goed. Toen hij thuiskwam, rinkelde de telefoon.
Konijn nam op. Het was zijn moeder. Ze zei dat hij haar zou bezoeken nadat hij
zijn werk afgemaken had. Hij zei tegen haar dat hij niet erin geïntereseerd was
en dat hij geen tijd voor haar had. Hij legde de telefoon neer.
Over
drie dagen kreeg hij een brief. In de brief stond dat zijn moeder heel ziek was
en dat hij bij haar thuis moest komen. Zijn broer Vlinder stuurde hem de brief.
Konijn was verbaasd, omdat hij met zijn moeder drie dagen geleden sprak. Nu
dacht Konijn erover na. Er leek dat ze gezond was. Natuurlijk was hij nu bang.
Meteen stapte hij in zijn auto en ging daarheen. Toen hij bij zijn moeder kwam,
zag hij de ziekenwagen. Zijn moeder lag, gewikkeld in een zwarte zak, op een
draagbaar. Hij voelde een tikje op zijn schouder. 'Ze is heengegaan' zei een
man die zeer huilde. Het was zijn broer Vlinder. 'Maar ze was zeker gezond,
niet waar?' zei Konijn. 'Nee, ze was de laatste tijd erg ziek en ze belde je op
om te zeggen dat je haar bezoekt zodat ze je nog eens kan zien' zei Vlinder.
Konijn was versteend. Hij herinnerde zich het gesprek met zijn moeder. Hij was
gelijktijdig kwaad en triest. Hij wou haar nog een keer zien om zich te
verontschuldigen. Maar het was te laat.
De boodschap: Wees aardig met je liefs, je weet niet wat je hebt totdat het
weg is.
Нема коментара:
Постави коментар